ස්තුතියි.

මගේ ජීවිතයේ බොහෝ දේ "miss by කෙස් ගස්" වී ඇත.

ශිෂ්‍යත්වය සමත් වී මා කොළඹ දෙවන ස්ථානයේ පාසලට තේරේ යැයි අම්මා සිතා සිටි නමුදු මම තේරුණේ එකල තුන්වන තැන ගත් පාසලටය. නමුත්, පාසලේ ඉතාම හොඳ ශිෂ්‍යාවක ලෙසින් නම් තැබීමට තරම් මම උත්සාහවත් සහ වාසනාවන්ත වීමි.

අ.පො.ස. උ.පෙළ ප්‍රථිපල මට ලැබුණේ එක A අකුරක් B ලෙස මාරුවීය. A-3 නැති වූ මට අම්මාගේ සිහිනය වූ මොරටුව අත හැර කොළඹට වාර්තා කිරීමට සිදු විය.
මොරටුවෙන් පරිගණක ඉංජිනේරුවරියක නොහැකි වූ මම කොළඹින්, පරිගණක මෘදුකාංග ඉංජිනේරුවරියක ලෙස එලි බැස්සෙමි.

ආසම කල කොම්පැණියේ නං වැඩ කරන්නට ලැබුණු බව කියන්නට ඕනෑමය :)

රස්සාවට පසු ව ආ පරස්තා කටයුත්ත ඔක්කෝටම වඩා අමාරු විය.

මට ඕනෑ කලේ ඉංජිනේරුවන්ය. දොස්තරලා ගෙදර නැත. නීතීඥයෝ බොරු කාරයෝය.
එකම වගේ රස්සා නිසා ඉංජිනේරු පිරිමියකුට, ඉංජිනේරු ගැහැණියක වඩා වටහා ගත හැකි වනු ඇත.
මෙය කිසි කමකට නැති බොරුම බොරු කල්පනාවක් බව මට වැටහුණේ අවුරුදු 3ක් පමණ ඉංජිනේරු කතා වලින්ම හෙම්බත් වූ පසුය.

සියල්ල අත් හැර දැමූ මම, මා වාගේ ජීවත් වන්නට පටන් ගතිමි.
ලියන්න කියවන්න කොපමණ පෙරේත කමක් දැක්වූවද, පරිගණක ලෝකයේ කොපමණ සැරි සැරුවද බ්ලොග් ලිවීම පිළිබඳව මම නොදත්තෙමි.
බ්ලොග්කරණ උණ මට බෝ කලේ බිඟු විසිනි. රාජකාරි ස්ථානයේ අසල්වැසි ක්ලස්ටර් වාසියකු වූ බිඟු අයියාගේ ලොකුම රාජකාරිය වුයේ (ඒ දවස් වල ) බ්ලොග් ලිවීමය.
බ්ලොග් හරහා අභීතත්, අභීත මාර්ගයෙන් ලෝකයේ සිටින ඉවසිලිවන්තම සහ කරුණාවන්තම හදවතක් ඇති මිනිසා හඳුනා ගැනීමටත් මට හැකි විය.
මා වැනි, හිටි වනම මූණ ඇඹුල් කර ගන්නා කෙල්ලකට, ඒ කොල්ලා ඉහටත් උඩින්ය :)

ඉතින්,
බ්ලොග්කරණයට මම වසරක් පුරන මොහොතේ....,
මෙතුවක් මගේ ලිපි කියවූ සැමටත්,
මා දිරි ගැන්වූ සැමටත්,
බ්ලොග්කරණය මට හඳුන්වා දුන් බිඟු ටත්,
ඒ ඔක්කෝටමත් වඩා, සිත ආදරයෙන් පුරවන්නට හැකි සොඳුරු මිතුරකු සොයා දීමේ කපු කම කල අභීතටත්
මගේ ස්තුතිය හිමි කරමි ...

ස්තුතියි. :)