හිම පියලි වැහි වැටෙන
උණුසුමක් නොම දැනෙන
සීතලම හිම රටක
තනිවෙන්න වෙලා මට
උදෑසන කුරුලු හඬ
නැගෙන හිරු හස රැල්ල
ඇත්තෙ ඇති නැති තරම
නමුදු නැත අලසබව
පා තබමි මාවතේ
දෑස් දිව යයි ඔහේ
පුලුන් කැටි වැටේමැයි
අතු බියෙන් නොසැලෙතේ
දෙපා මගෙ නතර වේ
තනිව හිනැහෙමි ඔහේ
මේ හිමේ, මඳ නලේ
තුහින මුව සිප ගතේ
පහන් කණු මත රැඳී
පලිඟු බිඳෙතෙයි වැටී
මා රැවටුනා සකී
මිදුනු දිය, දිය වෙතී
නැවුම් සුළඟින් පෙරී
හුස්ම ළය පුරවතී
හද පිරූ ඔබ නැතී
අඩුව ඇත, නැත පිරී
