2012 ට පළමු පාඩම :)
711.) සැණකෙළිය
712.) සංකේතය
713.) ළතැවිල්ල
714.) දෘශ්යමාන
715.) දෘෂ්ටිකෝණය
716.) ගිනි පෙණෙල්ල
717.) ජයග්රහණය
718.) තණකොළ
719.) පැකිළෙනවා
720.) පැළකරනවා
721.) කෙළවර/කෙරවල
722.) කුසල/කුශල
723.) කැළි කසල
724.) සර්වඥ
725.) කඩපිල/කඩපිළ
726.) උණ ( රෝගය/ ගස් )
727.) චතුරස්ර
728.) ඝට්ටනය
729.) ඤාණ / ඥානය
730.) පරිහානිය
පළාත් අධ්යාපන දෙපාර්තමේතුව ( බ.ප ) - ප්රාථමික අංශයේ ව්යාපෘතියකින් උපුටා ගත්තකි
Sunday, February 26, 2012
Friday, February 24, 2012
බිඳුණු හිතක පළමු කවිය ... දෙන්න බලමු පිළිතුරු කවිය
අහසක් උනා නම් ඔබ මහ පොළොවක් වී
කරනා කියන දේ නිතරම ඇස ගැටෙතී
ඇහැ පිය ගැසෙන සැණයෙන් ම'වෙතින් ඉගිලී
සැඟවෙන ලොවේ රස කිමදැයි නොදන්නෙමී
Friday, February 10, 2012
අපේ ලෝකය එකළු කෙරුමට, ඔබේ වීරිය දන්නෙමූ
දුකේදී පිහිටට වඩින්නේ
දෙවිවරුය මිනිසුන් වෙතේ
අපේ කඳුලට තැවෙන දෙවිවරු
මව්පියොයි, වෙනකෙකු නොවේ
කොහේ කොතනක බෙල සිඳුන දා
දෙමාපිය පාමුල වැටී
දෑත් දුන් විට යළි නැගෙන්නට
මව් ගුණය ලොව බැබළවී
හිතේ සවි දී, අප පෙරට ලී
ඔබේ ගත සවි යයි බිඳී
පුතුන් හට ඇති පෙම දිරිය වී
පියවරුන් සවි තිර වෙතී
අපේ ලෝකය එකළු කෙරුමට
ඔබේ වීරිය දන්නෙමූ
ඔබට නොපෙනී, ඔබට නොදැනී
දිවා රෑ ඔබ නමඳිමූ
දෙවිවරුය මිනිසුන් වෙතේ
අපේ කඳුලට තැවෙන දෙවිවරු
මව්පියොයි, වෙනකෙකු නොවේ
කොහේ කොතනක බෙල සිඳුන දා
දෙමාපිය පාමුල වැටී
දෑත් දුන් විට යළි නැගෙන්නට
මව් ගුණය ලොව බැබළවී
හිතේ සවි දී, අප පෙරට ලී
ඔබේ ගත සවි යයි බිඳී
පුතුන් හට ඇති පෙම දිරිය වී
පියවරුන් සවි තිර වෙතී
අපේ ලෝකය එකළු කෙරුමට
ඔබේ වීරිය දන්නෙමූ
ඔබට නොපෙනී, ඔබට නොදැනී
දිවා රෑ ඔබ නමඳිමූ
Thursday, February 2, 2012
ඉස්පිරිතාලයේ අපෙ පැණි හඳ කාලේ
වේලි වේලි ඉඳලා ලැබුණු වතුර පොද
තොලේ ලාන්නට නෑනේ මගේ පින
රටටම නොකිව්වත් ජයටම කෑ මඟුල
කොර ගත් දා ඉඳන් හරි හරි ලෙඩ අපල
හරියට පැහැය තිබුණත් මගෙ සම සොබන
දැන් නං කහය හෙපටයිටිස් කියති වෙද
ඇඳ මස්තකේ ගෙවනා කම්මැලි දිවිය
නිම වෙන දිනය එනකං ඉමි ඇඟිලි ගැන
හිමි එයි රෝහලට ගෙදරට එනව වගේ
පිළිගමි, සිඹින්නට බැරි පිය මුව ඔහුගේ
සිනහවෙන් ගෙවමු මේ දුක් බර කාලේ
ඉස්පිරිතාලෙ දැන් අපෙ පැණි හඳ වාගේ
තොලේ ලාන්නට නෑනේ මගේ පින
රටටම නොකිව්වත් ජයටම කෑ මඟුල
කොර ගත් දා ඉඳන් හරි හරි ලෙඩ අපල
හරියට පැහැය තිබුණත් මගෙ සම සොබන
දැන් නං කහය හෙපටයිටිස් කියති වෙද
ඇඳ මස්තකේ ගෙවනා කම්මැලි දිවිය
නිම වෙන දිනය එනකං ඉමි ඇඟිලි ගැන
හිමි එයි රෝහලට ගෙදරට එනව වගේ
පිළිගමි, සිඹින්නට බැරි පිය මුව ඔහුගේ
සිනහවෙන් ගෙවමු මේ දුක් බර කාලේ
ඉස්පිරිතාලෙ දැන් අපෙ පැණි හඳ වාගේ
Subscribe to:
Posts (Atom)