පාළුව, තනිකම, වේදනාව, ප්රේමය, පීඩනය මිනිස්සුන්ගෙ කවීත්වය පුබුදු කරනවා.
රුසියන් සාහිත්යයේ ස්වර්ණමය සටහන් කරුවකු වූ මැක්සිම් ගෝර්කි, බොහෝ දුක් ගැහැට මැද ජීවිතය ගොඩ නැඟූවෙක්.
දුකක් දැනිච්ච වෙලාවට පෑනක් අතට ගන්න එක, හිතට ඔසුවක්.
තනිකමට, හිතේ හිර වෙච්ච අවනඩුව පුපුරවා එලියට දාන්න අපි කවුරුත් කඩුවක් වගේ අතට ගන්නෙ පෑන.
අද මේ පැත්තෙ ආවෙ නඩුවක් කියාගෙනද කියල අහන්න. උත්තරේ ඔව්.
අපිව මතක් වෙන්නෙ පාළුවට, තනිකමට තමයි කියල බනින්න. මම මොනවත් කියන්නෙ නෑ.
ආදරේ මනින්න පුලුවන් නං කොච්චර හොඳද වගේ බ්රයිට් අයිඩියා එකක් මට ආවා.
එහෙම එකක් තිබ්බ නං කොල්ලන්ගෙ කෙල්ලන්ගෙ ආදරේ විතරක් නෙවේ, නාකි වෙලා ආදරේ කරන්න ගත්ත අපේ ආදරෙත්, අපි ආදරේ නැතෙයි කියල අම්මලා අපිට නෝක්කඩු කියන කොට, ඒ ආදරෙත් මනින්න තිබ්බ.
හ්ම්ම්
Saturday, June 30, 2012
Subscribe to:
Posts (Atom)