ඔබත් අල්තීනායි කෙනෙක්ද? මූසිලයෙක්ද?

ගුරු ගීතය මම කියවන්න අසාවෙන් හිටපු පොතක්. ගුරු ගීතය කියවීමේ ආසාව "ඇහිපිල්ලමක් යට" නාට්‍යය නැරඹීමෙන් වඩාත් තීව්‍ර වුණා කිව්වොත් නිවැරදියි.
කොහොම නමුත් පොත කියෙව්වෙ අද :)
පොත කියවන් යනකොට අල්තීනායි ගැන කෙසේ වෙතත්, දුයිෂෙන් ගැන ඇතිවන්නෙ දරා ගන්න බැරි කණගාටුවක්. අල්තීනායි, "කාන්තාරයේ කුසුම" හි එන වාරිස් ට වඩා වාසනාවන්තයි.
මොකද අල්තීනායි ගැන බලන්න දුයිෂෙන් හිටපු නිසා.
ඒත් එක්කම මට මතක් උනේ සුනිල් එදිරිසිංහයන් ගායනා කරන "පැන මඩ කඩිති වැව් තාවලු වැහි කාලේ" කියන ගීය.
ගීතයේ, දුයිෂෙන් හා අල්තිනායි අතර පැවති හෙළි නොකල ප්‍රේමය වගේ සිදු වීමක් ඇතුළත් නොවුණාට, ඒ ගීයත් දුයිෂෙන්ලා වගේ පෙරහැරේ නොයන, කොටන් අදින අලි ගැන කියපු කතාවක් තමයි තියෙන්නෙ.
හදවතින්ම තමන්ගෙ සේවය කරලා, නිහඬව මිය යන මිනිසුන් ගැනත්, ඒ මිනිසුන් වෙනුවෙන් යමක් කරන්න බැරිව ලත වෙන හෘද සාක්ෂියක් ඇති අල්තීනායිලා ගැනත් මට මෙහෙම හිතුණා.

ආදරණීය ගුරුතුමනි දුයිෂෙන්
ලියුම් බෙදනා ගං ගොඩේ
ඇවිත් ඇත අල්තීනයි අයිලට
තැබී මුල් ගල විදුහලේ

අකුරු දෙක තුන ගැට ගැසූ නුඹ
විද්වතුන් ලොව බිහි කළේ
නොදත් අකුරක් කියා දෙන්නට
නුඹට කොහොමද හැකි වුණේ

ඔබට පෙම් කල, ඔබත් පෙම් කල
නොකිව් පෙම් පුවතක් තියේ
ඈ රැගෙන දුම් රිය ඇදෙනකොට
කොහොමදෝ හිත වෑවුණේ

ඔබ ලඟින් හිඳ ඔබ පුදනු බැරි
අල්තිනායි අද වැළපෙතේ
ප්‍රේමයම නොව, අසීමිත වූ
භක්තියයි ඒ වැළපුණේ