මම තනියම

අහස වැසුණු නිල් වියන් යටින්
එතුණු බැඳුණු තුරු ලතා මැදින්
කෙතින් පිරුනු ගම් දනව් මැදින්
මම තනිවම ඔබ කොහෙද ගොසින්

හිරුට ඇරුණු කටු ලැහැබ් තුළින්
ගුරු පැහැයෙන් වෙළි පලාපතින්
කරඹ මලක කිරි සිනාවකින්
ඔබව සොයමි මම දකිනු රිසින්

මහවැලියේ හඬ ඇහෙන දුරින්
නින්ද නොයන රැය පහන් කරම්
සිතුවිලි අවදිව ගලන තරම්
මහවැලියත් නෑ නුඹත් දැනන්

අනුන් අත රැඳි සිහින

ඊයේ, ඔබ නෑ
අදත්, ඔබ නෑ
හෙටත් ඔබ ඒවිදැයි,
කියන්නට බෑ.
ඒත්,
මම,
ඊයෙත් හිටියා
අදත් ඉන්නවා
හෙටත්, අද වාගේම
බලාන ඉන්නවා

සුදාගේ සිහින - (සුදු සිහින - කතා මාලා අංක 4 )

පුළුවන් නං කියන්න බලන්න මේ කතාව මොකක්ද කියල. අපේ සුදා මට ලඟදි කියල දුන්නු කතාවක් මේක.

ඔන්න එකෝමත් එක රතක, පූල් ගෙදියක් තිබ්බා. හොඳද? පූල් ඇදෙන්නෙ ඇලේ නේද?.. නේද? ..
දවචක් ඔලු කත්තියක් ඇවිත් පූල් ගෙදිය කදන් ගියා. පොළත අලන් ගියා. අලිද?
ඊත පත්තෙ....., අර තිලින් තිලින් ගාල චද්දෙ එන්නෙ මොකක්ද? චීනුව .. චීනුව ගැඋවා විතලයි, ඔලා මේම කලල බෙල්ල අත ගාලා, අළු පිච්චා. ඊත පත්තෙ පොඉචියෙන් ඇවිත් අල්ලන් ගියා...

පැහැදිලියි නෙ ? ;)

හිත හදා ගන්න ඕනෙ නම්

මේ කතාව තමුන්ට යම් යම් දේ අහිමියි කියල කණගාටු වෙන අයට හිත හදාගන්න උදවුවක් වෙයි කියල බලාපොරොත්තුවෙන් ලියන්න හිතුණා.

කෙනා අපේ මල්ලිගේ ඉස්කෝලෙ යාළුවෙක්. හිත හොඳ කොල්ලා. මල්ලිට වඩා ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ නං ඉගෙන ගන්නත් දක්ෂයි. දැනටත් විඩෙන් විඩේ අපේ ගෙවල් පැත්තෙ එනවා.
අම්ම නෑ. ළමයි පුංචි කාලෙ අම්මා රට. තාත්තා බොනවා. සූදුවට යනවා. රට ඉඳන් ආපු අම්මා, පස්සෙ වෙන කෙනෙක් හොයාගෙන. ඉඩම් කඩම්, ගේ දොර උකස් කරලා, කැපවීමෙන් ඒ තාත්තා සූදුවෙ යෙදෙනවා. මෙයයි අයියයි විතරයි. අයියත් දැන් බැඳලා පැත්තකට වෙලා.

හැබැයි, මේ ළමයා කොයි වෙලෙත් හිනා වෙනවා. අන්දරේ කෙනෙක් වගේ. අපේ ගෙදර ආපුහාම මාව හොඳටම හිනා ගස්සල, මගෙන් බැණුනුත් අහලයි යන්නෙ.

විද්‍යා පීඨ යන්න ළකුණු තිබ්බ. "අනේ ඇන්ටි මේ පිස්සු කතා කරන්න එපා. මම විද්‍යා පීඨ ගියාම ගෙදර කන්න අඳින්න වියදං කරන්නෙ කවුද?"
ගෙදර ආපු දවසක, අම්ම කැඳ කෝප්පයක් දුන්න. "අපිට කොහෙන්ද ඇන්ටි මේවා" "ඒකනෙ කියන්නෙ. යන්න අම්මා ළඟට" "මතක් කරන්න එපා. එයා අපි ගැන හිතුවනන් අපිට මෙහෙම වෙන්නෙ නෑ"

දැන් ටික කලකට කලින් අපේ ගෙදර ඇවිත්, මෙයා කියපු කතාවකට මගේ හිත ගැලවිලා වැටුණා වගේ උනා.
"අනේ ඇන්ටි, මේ ගෙදර පන්සලක් වගේ. හිතට හරි සැනසීමක් දැනෙනවා. මම මෙහේ නවතින්නද?"
අම්මයි මමයි එක පාරට ගොළු උනා. අපේ ඇස් වල පිරිච්ච කඳුළු පේන්න නැති වෙන්න අපි අහක බලා ගත්ත.
ඔන්න ආයිමත් අන්දරේ කියවනවා. "ඉතින් මොකද්ද, මහ වැඩක්ද? කන්න ඕගොල්ලො කොහොමත් උයනවනෙ. මට බයිසිකලේට පැට්‍රල් වියදම දුන්නම ඇති"
මම කිව්වා, "අයියෝ. අපේ අම්ම මහ ඇණ පැකට් එක අනේ. ඔයාට සතියෙන් එපා වෙයි". "එහෙම තමයි අක්කෙ. ඉන්නකොට වැඩක් නෑ. නැති උනාම හිටිය නං කියල හිතෙනව"

යාළු වෙලා ඉන්නෙ දෙමළ ගෑණු ලමයෙක් එක්ක. ඒකට ඒ ගෙදරින් හොඳටම විරුද්ධ උනා. කොහොමහරි, ගෑණු ළමයත් ඒ තීරණේම හිටපු නිසා, දැන් ටිකක් ෂේප්.
ඒත් බඳින්න කියල ඒ ගෙදරින් බල කරනවා.
"ඉතින් බඳිනවකො". මම කිව්වා.
"අක්කට පිස්සුද අක්කෙ. එයාව ගෙනත් මම කොහෙද තියෙන්නෙ?"
"ගෙදර"
"අපේ ගෙදර ඉන්න පුළුවන් නං ඉතින් මාත් ගෙදර ඉන්නවනෙ"
මල්ලි මාව ඇදල අරගෙන "ඕයි. උගේ ගෙදර අප්සෙට්. කසිප්පු කාරයො කොයි වෙලෙත්"
ඔන්න ආයිමත් මම තව යෝජනාවක් දැම්මා "හරි. ඉතින් ඔයා ඉන්න බෝඩිමට ගේන්න. ඒත් කමක් නෑ නෙ"
"අනේ අක්කෙ. මට එයාව විකුණන් කන්න ඕනෙ නෑ" මගෙ ඇඟ හීතල වෙලා ගියා.
"යමං" මල්ලි කතා කලා.
ඔන්න මෙයා තඩි සන් ග්ලාස් දෙකක් දමාගෙන, පුටුවල හැප්පි හැප්පි දෙකට නැවීගෙන, "ඇන්ටී...., ඇන්ටී.." අන්ධයෙක් වගේ රඟපානවා.
පණ යනකං හිනා ගියත්, ඒ ලමයා මතක් වෙනකොට මට තාමත් දුකයි.
මගේ මල්ලි ගියෙ, කොළඹ ටිකක් විතර ප්‍රසිද්ධ පාසලකට. මේ ගොල්ලො එක පංතියෙ යාළුවො.
ජීවිතේ ගැන තීරණ ගන්න උදවු වෙන්න කාත් කවුරුත් නෑ. තමන්ටම හිතෙන විදිහකට කරල බලනවා. උදේට සේල්ස් රෙප් කෙනෙක් විදිහට වැඩ. රෑට රේස් බුකියක ටයිප් වැඩ.
හැකියාවන්, දස්කම් වැඩක් නෑ. ජීවිතේ ගැට ගහ ගන්න දඟලනව.

දාහක් දේවල් සම්පූර්ණ කරන් ඉන්න අපි, එක් දහස් එක් වෙනි එක සම්පූර්ණ නොවුණට දුක් වෙනවා.
මේ ළමයි, බිංදුවෙ ඉඳන් එකට යන්න දත කනවා.

චුට්ටක් හිතල බලන්න.

ජීවිතය ගීතයක් වේ යස, ගයන්නට බැරි නැතිව අම්මා

මට මේ කල්පනාව එක පාරටම ආවෙ shadow ගෙ පාට පාට පොස්ට් එක දැක්කට පස්සෙ.
කාගෙ ආදරේ කොහොම වෙනස් උනත් අම්මගේ ආදරේ වෙනස් වෙන්නෙ නෑ. අම්මගෙ ආදරේ ඉස්සරහ අනික් හැම දේම ශූන්‍ය වෙනවා.
මේක මම ලිව්වෙ කැම්පස් යන කාලෙ. වචන වලට තනුවක් වැටිලා රෙකෝඩ් නුත් කලා කිව්වට මොකද, මට අද වෙනකනුත් අහන්න නං ලැබිලා නෑ :)

මලක මුදු ගුණ දොළක සිසිලස
ගසක සෙවණක් දෙවයි අම්මා
නෙතක කඳුළක මුව සිනහවක
සුසුම් රැල්ලක රැඳෙයි අම්මා

ගඟක මුහුදක කඳුළු නෙතු යට
සිනහවෙන් ඈ කඳුළු හංගා
හදක දරු පෙම දියත නලවන
අහස සමුදුර ළං කරන්නා

විසල් මන්දිර සපිරි පිරිවර
අඳුරු විමනකි නැතිව අම්මා
ජීවිතය ගීතයක් වේ යස
ගයන්නට බැරි නැතිව අම්මා

මේ ගීය, "දවසක් පැල නැති හේනේ" වගේ ප්‍රබල නෑ.
ප්‍රබල ගීයක් අම්මා ගැන ලියන්න තරං මම පොහොසත් නෑ.
මොකද, මේ හැම දෙයකට වඩා අම්මාගේ සුන්දරත්වය කැපිලා පේන නිසා, ගීයකට උදාහරණ හොයාගන්න බෑ :)

මාළු නං ෆ්‍රෙෂ් තමයි නෝනා

ඔන්න අද උදේම අපේ අම්මා, තඩි බඩු ලැයිස්තුවක් ලියල දුන්නා, තාත්තටයි මටයි ගේන්න කියල.
අපි දෙන්නත් එක්ක ගියා. බඩු ලැයිස්තුවෙ මාළුත් තිබුණා. ඒ මදිවට ඒව ගේන්න කිව්වෙ ඩීවර සංස්ථාවෙ අලෙවි හලෙන්.
අපි එතනට යනකොට, අම්මෝ පෝලිමේ දිග. තාත්තගෙ මූණ ඒ වෙලාවෙ ඇඹුල් උනත්, තාත්තගෙ මූණ ඇඹුල් වෙනවට වඩා, අම්මගෙ මූණ ඇඹුල් වෙන එක භයානක නිසා, මම කිව්ව "පොඩ්ඩක් ඉඳල බලමු" කියලා.

තාත්තගෙ ගණන් හැදීම අනුව එයා හිටියෙ 53 වෙනියට :)

ටික වෙලාවක් ඔතන ඉන්නකොට ආවලු ගෑණු කෙනෙක්, තාත්තට ඉස්සරහින් පෝලිමේ හිටපු මනුස්සය එක්ක කතාවට.
මේ ගෑණු කෙනා දැන් නොයෙක් ප්‍රශ්න අහනවලු.
"මාළු ෆ්‍රෙෂ් ද දන්නෑ නේ"
අර මනුස්සයා ගත් කටටම කිව්වලු, "මාළු නං ෆ්‍රෙෂ් තමයි නෝනා. ඒකනේ මේ සෙනග ඉන්නෙ. හැබැයි පෝලිමේ කෙලවර තියෙන්නෙ අතන"
අර ගෑණු කෙනා මාළු ගන්නත් නොඉඳ යන්න ගියාලු :)

හික්. :)

නොඉවසිල්ල

අව්වත් නෑ
වැස්සත් නෑ
මොන කරුමයක්ද මන්දා
එක්කො පායන්න ඕනේ
නැත්තන් වහින්න ඔනෙ

පිසාචයකුට පෙම් බැඳීම - unconditional love ??

පිසාචයකු බව නිසැකව දැන දැනම
ඉවසා දරනු බැරි ආලය කරණ කොට
දිවියම කැප කරන සිය හිමි පතා ගෙන
කෙල්ලන් සිටින යුගයකි මේ පින්වන්ත

සිහිනයක් වගේ ලස්සන ගීයක්

සොඳුරු සිතුවම්

රූප රාමුව නං ගීයට ගැලපෙන්නෙ නෑ වගේ :(

හිතුවක්කාරයා

හිතුවක්කාර සුළඟක්
දෙවොන්දරා සං වගෙයි, හිතෙයි
අනේ
මට නොරිකො සං වෙන්න බයයි
දුකයි
ඒ සුළඟට ආදරෙයි
දුකයි
බයයි

අකීකරු හිත

ඔන්න මම පණ දාගෙන හොයනව
ඇඳ යට,
මේසෙ උඩ,
පොත් අස්සෙ,
ඔෆිස් එකේ ලාච්චුවෙ,
පන්සල් අරන් යන පන් මල්ලෙ,
ගවුම් කෑල්ලක් මහන්න කියල ගෙනාපු රෙදි කෑල්ලෙ,
කොහෙවත් හිටියෙ නැති කෙනා මෙන්න ඉන්නවා
වශී වෙලා වගේ බලන් බ්ලොග් එකක් ඇතුලෙ,
යන්තං ඇදල අරන් මතක් කරලා දුන්නා,
ෆේල් වෙච්ච විභාගෙ ගැන,
ඔන්න ඒ පාර රිසර්ච්,
රිසර්ච් නෙවෙයි,
ආයිමත්,
බ්ලොග්,
හප් !!

ආදරේ මට දැනෙන දවසක

ප්‍රේමයේ පිණි දිය පිරී ගිය
මේඝයක් වී ඇද හැලේවා
මලක් වී මුදු නොවූ හදවත
වෙඬරු පිඬකින් යළි තනාවා

හද පුරා යන සිනා මඬලක
පැතුම වී ඈතින් දිලේවා
ඇසක මතුවන කඳුළු බිදුවක
උපත ඒ සිනහවම වේවා

තැවුල දනවන යවුල වී හිඳ
හිත කොනිත්තා රිදුම් දේවා
ආදරේ මට දැනෙන දවසක
ඔබේ දෑසේ මා රැඳේවා

අවබෝධය සහ ඇදහිල්ල !! Why do you became vegitarian?

බුදු දහම කියන්නෙ අන්ත අවිහිංසාවාදී පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන ආගමක් නෙවේ.
ඒත් අපේ සමහර ආගමික මධ්‍යස්ථාන එලවළු පමණක් ආහාරයට ගැනීම පිළිබදව උවමනාවට වඩා උළුප්පා දක්වනව.
සමහර දෙමව්පියෝ තමන්ගෙ දරුවන් කුඩා කාලයේ ඉදලම මේ මධ්‍යස්ථාන වලට යවලා,
දැන් ඔවුන් වැඩිහිටියන් උනාමත් ,
ඒ අදාළ පන්සල් වල දානය පිළියෙල කරන්න ඕනෙත් පූර්ණ කාළීන නිර්මාංශ ආහාර ගන්නවුන් කියන්න තරමට අන්තගාමී වෙලා.
මේ උගත් ළමයි මෙච්චර අන්තගාමී වීම ගැන මට දැනෙන්නෙ හරි කණගාටුවක්.

මේත් එක්කම අමුණලා තියෙන්නෙ, නිර්මාංශ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක්. අහල බලන්න.

ඇමුණුම: http://www.mediafire.com/?grpj4b6np5qd10j

කුමාරයා සොයා යාම

කුමාරයා පැමිණියේය
සමාවන්න
කුමාරයා නොපැමිණියේය
කුමාරයාගේ දෙමාපියෝ පැමිණියෝය

"කුමාරයා රට, ලගදීම එනවා"
කුමාරයා නාවේය
කුමාරීගේ දෙමාපියන්ගේ දැනීමට අනුව
කුමාරයාට රට කුමාරියක් ඇත්තේය

කුමාරයෙක් පැමිණියේය
සමාවන්න
කුමාරයෙක් නොපැමිණියේය
කුමාරීට ඇමතුවේය

කුමාරිය උගත් ගුණවත්ය
කුමාරිය සමාජශීලීය
කුමාරයාට කුමාරී කුස්සි අම්මා කරන්නට ඕනෑ විය
කුමාරයාට කුමාරීගේ සියල්ල වීමට ඕනෑ විය
කුමාරයාට පිස්සු

කුමාරයෙක් පැමිණියේය
මෙදා ඔහු ආවේය
දෑවැද්ද මදිය
කුමාරී විකිණෙන්න අකමැතිය

කුමාරයෙක් පැමිණියේය
කුමාරයා අහිංසක වැඩිය
අම්මාට ආදරේය
සියළු සත්වයින්ට අනුකම්පාය
කුමාරීට නං ආදරේ නැත
කුමාරයාටත් අම්මාටත් හරියන කුමාරිකාවකි සොයන්නේ

මේ කාලෙ කුමාරවරුන්ට පිස්සුය
නැත්නං කුමාරිකාවන්ට පිස්සුය
ඔක්කෝටම වඩා උන්ගේ දෙමව්පියන්ට පිස්සුය