අද නිවාඩු දවස

පීඩන අවපාත හෝ මොන යම් හේතු නිසා
පෝය නිවාඩුව තව තව අයිස් උනා
බොහෝම කාලෙකට පසු නැවතිල්ලේ හිතුවා
ඔබේ මුහුණු බලලා යන්නට ආවා

යකාගෙ කම්මල වගෙ වැඩ කරන හිසයි
දාහක් ප්‍රශ්න එක පාරට වැටෙන හැටියි
හිතුවම විටෙකදී ගිහි ගෙය හරිනු හිතෙයි
කාලය විදුලියේ වේගෙට වඩා දුවයි

සිහින ජීවිතය ගොඩ නැඟු තරමටම
සිහින දකිමි තවමත් මම පෙර විලස
ඉපැරණි සිහිනෙකී මම ඔබ හමු වීම
සතුටකි විටෙක ඔබ හමුවන්නට ඒම

සතුටින් ඔබේ කාලය ගත වෙයි සිතමී
දුක් කරදර හමුවේ නොවැටෙනු යෙහෙකී
යන එන විටදී මා හමු වූවොත් මෙහෙදී
දොඩමළු වෙන්න අමතක නොම වෙයි පතමී

ඔසුව

පාළුව, තනිකම, වේදනාව, ප්‍රේමය, පීඩනය මිනිස්සුන්ගෙ කවීත්වය පුබුදු කරනවා.
රුසියන් සාහිත්‍යයේ ස්වර්ණමය සටහන් කරුවකු වූ මැක්සිම් ගෝර්කි, බොහෝ දුක් ගැහැට මැද ජීවිතය ගොඩ නැඟූවෙක්.

දුකක් දැනිච්ච වෙලාවට පෑනක් අතට ගන්න එක, හිතට ඔසුවක්.
තනිකමට, හිතේ හිර වෙච්ච අවනඩුව පුපුරවා එලියට දාන්න අපි කවුරුත් කඩුවක් වගේ අතට ගන්නෙ පෑන.
අද මේ පැත්තෙ ආවෙ නඩුවක් කියාගෙනද කියල අහන්න. උත්තරේ ඔව්.
අපිව මතක් වෙන්නෙ පාළුවට, තනිකමට තමයි කියල බනින්න. මම මොනවත් කියන්නෙ නෑ.

ආදරේ මනින්න පුලුවන් නං කොච්චර හොඳද වගේ බ්‍රයිට් අයිඩියා එකක් මට ආවා.
එහෙම එකක් තිබ්බ නං කොල්ලන්ගෙ කෙල්ලන්ගෙ ආදරේ විතරක් නෙවේ, නාකි වෙලා ආදරේ කරන්න ගත්ත අපේ ආදරෙත්, අපි ආදරේ නැතෙයි කියල අම්මලා අපිට නෝක්කඩු කියන කොට, ඒ ආදරෙත් මනින්න තිබ්බ.

හ්ම්ම්

ඔබාගෙන ඔබාගෙන ගිය කැත...

වෙච්ච අලකලංචි ටිකෙන් පස්සෙ හොම්බ බිම ඇනිල හිටිය මම ආයිත් පරණ පුරුදු විදිහට ටික ටික වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. ඒකෙ ප්‍රථිපලයක් විදිහට, මම දැන් ආයිත් මගේ පශ්චාත් උපාධියේ වැඩ කටයුතු කරන්නත් ගත්තයි කියමුකෝ.

කොහොම කොහොම හරි මගේ මහත්තැන්, පංති ඉවර වෙලා මාව එක්කන් යන්න එනකං මම ඉතින් කොරන්නේ වඳුරු පැටිය වගේ ඔහේ වට පිටාවේ වෙන එකෝක දේවල් බලන් ඉන්න එක තමයි.
ගිය සෙනසුරාදාත් ඔන්න ඉතින් මහත්තැන් එනකං කියල මම කැම්පස් එකේ ගේට්ටුව ලඟම තියන බංකුවක වාඩි වෙලා උන්නා.

කොලඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ, කලා පීඨය පැත්තට වෙන්න තියන ගේට්ටුව ඉස්සරහම නොවෑ පාර පනින්න පහසු වෙන්න හදල තියන මාර්ග සංඥා ලාම්පුත් සවි කරලා ථියෙන්නෙ. කවුරුත් දන්නවනෙ, තමන්ට පාර මාරු වෙන්න ඕනෑ උනාම අර සංඥා කණුව ලඟට ගිහින් බොත්තම තද කරන්නයි තියෙන්නෙ. එතකොට ටික වෙලාවකින් වාහන යාම නවත්තන්න රතු පාට වැටිලා, පාර හරහා යන්න කොළ පාට වැටෙනවා.

ඔන්න ඉතින් පාර මාරු වෙන්න ගෑණු දරුවො තුන් දෙනෙක් ආව. පච මල්ල හලන ගමන්, එක ගෑනු ළමයෙක් අනේ අර කණුව බදාගෙන, සරුවාංගයම සලිත කර කර, එක අතකින් අර බොත්තම එක දිගට ඔබාගෙන ඔබාගෙන ගිය කැත කමට මට හිනත් ගියා.

අනේ ඉතින් මෙව්වා පොදු දේපළ නේද. කොල වැටෙනකංම ඔය බොත්තම තද කරන්න ඕනි නැති විත්තිය එතනින් මීට කලින් පාර මාරු වෙච්ච ඕනි කෙනෙක් දන්නවා ඇති. ඒ පද්ධතිය ක්‍රියාත්මක වීමට අවශ්‍ය කාලය අපි පොඩ්ඩක් ඉවසීමෙන් ලබා දීම විතරයි කළ යුත්තේ. ඔය විදිහට පොදු දේපළ පරිහරණය කලාම, ඉක්මනින්ම අබලන් වෙන මේ පද්ධති නැවත සකස් කරන්නට යන්නෙත් අපේ සල්ලිම තමයි.

උගත් කමයි, සාමාන්‍ය දැනීමයි දෙකම මේ ළමයින්ට තියනව නං කොච්චර හොඳද? නේද?

නිවැරදි අක්ෂර වින්‍යාසය උගනිමු

2012 ට පළමු පාඩම :)

711.) සැණකෙළිය
712.) සංකේතය
713.) ළතැවිල්ල
714.) දෘශ්‍යමාන
715.) දෘෂ්ටිකෝණය
716.) ගිනි පෙණෙල්ල
717.) ජයග්‍රහණය
718.) තණකොළ
719.) පැකිළෙනවා
720.) පැළකරනවා
721.) කෙළවර/කෙරවල
722.) කුසල/කුශල
723.) කැළි කසල
724.) සර්වඥ
725.) කඩපිල/කඩපිළ
726.) උණ ( රෝගය/ ගස් )
727.) චතුරස්‍ර
728.) ඝට්ටනය
729.) ඤාණ / ඥානය
730.) පරිහානිය

පළාත් අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේතුව ( බ.ප ) - ප්‍රාථමික අංශයේ ව්‍යාපෘතියකින් උපුටා ගත්තකි

බිඳුණු හිතක පළමු කවිය ... දෙන්න බලමු පිළිතුරු කවිය

අහසක් උනා නම් ඔබ මහ පොළොවක් වී
කරනා කියන දේ නිතරම ඇස ගැටෙතී
ඇහැ පිය ගැසෙන සැණයෙන් ම'වෙතින් ඉගිලී
සැඟවෙන ලොවේ රස කිමදැයි නොදන්නෙමී

අපේ ලෝකය එකළු කෙරුමට, ඔබේ වීරිය දන්නෙමූ

දුකේදී පිහිටට වඩින්නේ
දෙවිවරුය මිනිසුන් වෙතේ
අපේ කඳුලට තැවෙන දෙවිවරු
මව්පියොයි, වෙනකෙකු නොවේ

කොහේ කොතනක බෙල සිඳුන දා
දෙමාපිය පාමුල වැටී
දෑත් දුන් විට යළි නැගෙන්නට
මව් ගුණය ලොව බැබළවී

හිතේ සවි දී, අප පෙරට ලී
ඔබේ ගත සවි යයි බිඳී
පුතුන් හට ඇති පෙම දිරිය වී
පියවරුන් සවි තිර වෙතී

අපේ ලෝකය එකළු කෙරුමට
ඔබේ වීරිය දන්නෙමූ
ඔබට නොපෙනී, ඔබට නොදැනී
දිවා රෑ ඔබ නමඳිමූ

ඉස්පිරිතාලයේ අපෙ පැණි හඳ කාලේ

වේලි වේලි ඉඳලා ලැබුණු වතුර පොද
තොලේ ලාන්නට නෑනේ මගේ පින
රටටම නොකිව්වත් ජයටම කෑ මඟුල
කොර ගත් දා ඉඳන් හරි හරි ලෙඩ අපල

හරියට පැහැය තිබුණත් මගෙ සම සොබන
දැන් නං කහය හෙපටයිටිස් කියති වෙද
ඇඳ මස්තකේ ගෙවනා කම්මැලි දිවිය
නිම වෙන දිනය එනකං ඉමි ඇඟිලි ගැන

හිමි එයි රෝහලට ගෙදරට එනව වගේ
පිළිගමි, සිඹින්නට බැරි පිය මුව ඔහුගේ
සිනහවෙන් ගෙවමු මේ දුක් බර කාලේ
ඉස්පිරිතාලෙ දැන් අපෙ පැණි හඳ වාගේ